ดาราศาสตร์และอวกาศ

ส่วนใหญ่จะถือกันว่าปี 1917 เป็นปีแห่งการเริ่มต้นจักรวาลวิทยาสมัยใหม่ ซึ่งเป็นปีที่ไอน์สไตน์เริ่มใช้ทฤษฎีสัมพัทธภาพทั่วไปของเขา นำมาใช้แก้ปัญหาทางคณิตศาสตร์อันหนึ่งที่เกี่ยวกับจักรวาล ซึ่งกลศาสตร์แบบนิวตัน ไม่สามารถแก้ปัญหาได้ การสังเกตการณ์โครงสร้างขนาดใหญ่ของเอกภพ เป็นสาขาวิชาหนึ่งที่เรียกว่า จักรวาลวิทยาเชิงกายภาพ ช่วยให้เรามีความเข้าใจอย่างลึกซึ้ง เกี่ยวกับการกำเนิดและวิวัฒนาการของจักรวาล ทฤษฎีที่เป็นที่ยอมรับโดยทั่วไป สำหรับพื้นฐานของจักรวาลวิทยาสมัยใหม่ได้แก่ ทฤษฎีบิกแบง ซึ่งกล่าวว่าเอกภพ ของเรากำเนิดมาจากจุดเพียงจุดเดียว หลังจากนั้น จึงขยายตัวขึ้นเป็นเวลากว่า 13.7 พันล้านปีมาแล้ว หลักการของทฤษฎีบิกแบง เริ่มต้นขึ้นตั้งแต่การค้นพบรังสีไมโครเวฟพื้นหลังของจักรวาล ในปี ค.ศ. 1965

แม้ว่ามนุษยชาติจะยังไม่เผชิญหน้ากับดาวเคราะห์น้อยขนาดใหญ่ ที่มีพลังทำลายล้างมากพอจะลบไดโนเสาร์ออกจากโลกไปได้นั้น แต่ความเสี่ยงที่เราจะต้องพบเจอก็ไม่ได้เป็น 0 แต่อย่างใด ซึ่งนั่นทำให้ทั้ง NASA, ESA, FEMA และอีกหลาย ๆ หน่วยงานที่เกี่ยวข้อง จำเป็นที่จะต้องซ้อมรับมือกับดาวเคราะห์น้อยจำลอง โดยในปีนี้ดาวเคราะห์น้อยดวงนั้นก็คือ 2019 PDC นั่นเอง

 วันที่ 22 ต.ค. 61 สำนักข่าวต่างประเทศรายงานว่า “องค์การบริหารการบินและอวกาศแห่งชาติ” หรือที่รู้จักกันอย่างในนาม “องค์การนาซา” (NASA) ได้ประกาศตั้งชื่อให้กลุ่มดาวรังสีแกมมาชุดใหม่จำนวน 21 กลุ่ม เนื่องในวาระครบรอบ 10 ปีของการใช้งานกล้องโทรทรรศน์อวกาศรังสีแกมมาเฟอร์มิ (Fermi Gamma-ray Space Telescope) เพื่อตรวจจับรังสีแกมมาในระบบสุริยะจักรวาล